Lokatie: Boleyn Ground, ook wel Upton Park genoemd.
Datum: 18 januari 2015
Bezochte wedstrijd: West Ham United – Hull City AFC. Uitslag 3-0 na een 0-0 ruststand.
Bijzonderheid: Na daags ervoor een bezoek aan Portsmouth gebracht te hebben, stond op de zondag een bezoek aan Upton Park gepland. Dit is het voorlaatste seizoen dat West Ham United op Upton Park speelt. WHU gaat verhuizen naar het Olympisch stadion, en je vraagt je heel hard waarom. Upton Park is fenomenaal. De ligging van het stadion; de wandeling van metro station naar het stadion; de ietwat kitscherig aandoende torens bij de hoofdingang; de naamgeving van de stands (Bobby Moore stand; Sir Trevor Brooking stand). Me like.
De wandeling van het metro station door Greenstreet, met al zijn Aziatischerestaurans, markt, kraampjes en volk dat op weg gaat naar het stadion is geweldig. Sfeer proeven alom. Aan het einde van Green Street staat het standbeeld waar 4 helden worden getoond: “The Champions”. Bobby Moore, Geoff Hurst, Martin Peters en Ray Wilson worden uitgebeeld, waarbij Moore op de schouders van Wilson en Hurst zit en de Cup vasthoudt. Allen spelers van West Ham, op Wilson na, en spelers van het Engelse elftal dat in 1966 wereldkampioen werd.
35.000 Hammers die massaal en hard “Forever blowing bubbles” meezingen: goosebumps..
“I’m forever blowing bubbles, pretty bubbles in the air. They fly so high, nearly reach the sky. Then like my dreams, they fade and die. Fortune’s always hiding, I’ve looked everywhere. I’m forever blowing bubbles, Pretty bubbles in the air…”
De eerste helft was zwak, van beide kanten. Bij de harde kern leverde dit talloze vloeken op, voornamelijk gevolgd door een keiharde “fuck” op het eind. De support en het gezang viel me erg tegen. Op een aantal “come on you irons” bleef het erg stil. De tweede helft was stukken gelukkig beter en leverde 3 goals op.
Minpunt: de kosten van een kaartje: 42 pond, en dat was de goedkoopste….Qua stadion absoluut de moeite waard!
Foto’s:
